Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de financieringsstad van Curaçao. Samen met mijn collega’s heb ik talloze taken uitgevoerd die bedoeld waren Stage lopen Curacao om het gevarieerde waterleven, dat groeide in het kristalheldere water van Curaçao, te beschermen.

De eerste paar weken waren snel van plezier en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een vakantiebestemming; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke aantrekkingskracht op een uniforme en speciale manier met elkaar verbonden waren. Door de levendige tinten van het op Nederland geïnspireerde ontwerp, de dynamische ritmes van de regionale liedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het alsof ik daadwerkelijk op een ansichtkaart was beland.

Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen maar een vakantiebestemming; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en unieke manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao stelde niet teleur. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de charme van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou dragen.

Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao was niet ontevreden. Tijdens mijn trektocht door het Christoffel National Park kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en rijke vegetatie en dieren van het eiland, wat veel te maken had met de vlakke landschappen van mijn geboortestad.

Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om regionale feesten en gebruiken te ervaren. Elk gerecht was een kookreis, en ik merkte dat ik verrukte van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.

Curaçao had mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou dragen. Mijn ervaring met het lesgeven als fellow had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander was van verantwoordelijke toeristen en een enthousiaste vakantieganger die enthousiast was om de verborgen schatten van de wereld te ontdekken. Toen ik aan boord van het vliegtuig naar huis stapte, besefte ik dat mijn reis naar het Caribisch gebied eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.

Naarmate de dagen zich ontwikkelden tot weken, en de weken tot maanden, werd mijn leservaring op Curaçao uiteindelijk groter dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende reis. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen lang niet bestond uit ideale kustlijnen en leidende handbomen; het had te maken met het overvloedige scala aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de echte warmte van individuen die van Curaçao een absoluut aparte locatie maakten.

Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik meer heb geleerd over ecologisch behoud, multiculturalisme en de robuustheid van de buurt zijn mij bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.

De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder had ontmoet. Hun gevoel van tevredenheid op hun eiland en hun passie om hun samenleving en gewoonten met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.

Ik had ook de kans om getuige te zijn van de duurzaamheid en de vastberadenheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland kreeg te maken met een groot aantal natuurlijke catastrofes, maar het gevoel van ruimte en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren absoluut motiverend.

De achtergrond en samenleving van Curaçao waren bovendien zeer fascinerend. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.

Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met de kleuren oranje en roze, ontdekte ik mezelf op het prachtige eiland Curaçao, klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven voor altijd zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de komende paar maanden, terwijl ik als geen ander aan een onderwijsgemeenschapsreis begon.